Angst
Eentje om over na te denken - maar misschien ook weer niet te lang, omdat ons hoofd nou precies de plek is waar er vaak een loopje met ons genomen wordt.
Vind je het niet ironisch dat het middel tegen pleinvrees....een plein is?
Dat de angst voor ouderdom minder wordt....met de jaren?
Dat de angst om tekort te schieten, de angst dat er iets aan je ontbreekt en de vraag hoe je dat kunt opvullen minder wordt....door die leegte er te laten zijn (en niet zoals we en masse doen 'm opvullen met alcohol, drugs, social media, eten, sport, status, werk, seks, etc.)? Sterker nog, dat wat je allemaal in dat gat gooit, maakt het juist vaak dieper.
Dat de angst om niet perfect te zijn....hanteerbaar(der) wordt als je de moed toont imperfect te zijn?
Perfect is synoniem aan nooit. ‘In de natuur is niets perfect en is alles perfect. Bomen kunnen vervormd zijn, er vreemd uitzien, maar ze zijn nog steeds mooi’, aldus Alice Miller in haar meesterwerk ‘Het drama van het begaafde kind.’
Oefen je vermogen om te zijn met het ongemak, om angst te verduren. Laat je gevoelens toe. Laat ze door je heen gaan. En laat ze vervolgens los.